Lu dans le guide du visiteur de « Allegory of the Cave Painting », une exposition temporaire à Extra City – Antwerpen à laquelle participe Jacqueline Mesmaeker, à propos de Versailles avant sa construction (1981)
Another resonant ‘act of naming’, Jacqueline Mesmaeker’s work produces an imbalance between the emptiness of the photographed landscape and the plethora of associations and acts of imagination triggered by the work’s title. Conceptually framed as the moment ‘before the construction’, the melancholic landscape brims with the metaphysics of inauguration, of the primordial gesture – the first thought before the first, the foundation of the foundation – that institutes a new reality, that replaces nothingness with form and meaning. The axes of the landscape indistinctly suggest the topography of the architectural complex, of the ‘actual’ Versailles, producing a chronological continuum between inauguration and oblivion, between the moment when Versailles does not yet exist and a déjà-vu that spontaneously brings it back to mind, that recuperates it from forgetting.
Ook het werk van Jacqueline Mesmaeker is een ‘daad van benoemen’. Het veroorzaakt een onevenwicht tussen de leegte van het gefotografeerde landschap en de overvloed aan associaties en verbeelding die worden getriggerd door de titel van het werk. Het melancholische landschap, conceptueel gekaderd als het moment ‘voor de bouw’, zit barstensvol met de metafysica van de inauguratie, van het oorspronkelijke gebaar – de eerste gedachte vóór de eerste, de fundering van de fundering – dat een nieuwe realiteit instelt, dat het niets vervangt door vorm en betekenis. De assen van het landschap suggereren vaag de topografie van het architecturale complex, van het ‘eigenlijke’ Versailles, en doen een chronologisch continuüm ontstaan tussen inhuldiging en vergetelheid, tussen het moment waarop Versailles nog niet bestaat en een déjà vu dat het spontaan terug voor de geest brengt, dat het terugwint van het vergeten.
[sociallinkz]